Przepisy babci Agaty

Paweł Rzewuski  Co druga polska potrawa opatrzona jest przymiotnikiem „staropolska”. Mamy więc przyprawy do mięsa, chleby, gulasze, bigosy i pierogi. Pytanie brzmi: ile z tego wszystkiego jest staropolskie? Compendium ferculorum albo zebranie potraw  Stanisława Czernieckiego Na początku warto ustalić, co znaczy sam termin „staropolski”. Zazwyczaj rozumie się pod tym pojęciem różne aspekty polskiej kultury, które nie są już obecne w czasach współczesnych lub funkcjonują jako relikty. Zwyczajowo uważa się, że staropolszczyzna to polska kultura do rozbiorów, zaś wiek XIX jest już zupełnie inną sprawą. Tymczasem niemalże sto procent potraw, które szumnie określa się jako „staropolskie”, pochodzi z czasów Marii Ochorowicz, czyli schyłku wieku XIX. Nie ma w tym nic dziwnego – prawdziwa kuchnia staropolska dla większości ludzi byłaby raczej niestrawna, a przynajmniej niesmaczna. Pierwsza zachowana książka kucharska pt. Compendium Ferculorum albo zebranie potraw  wyszła w 1682 roku spod

Autor:  Agnieszka Szynal-Tuleja Na grillu możesz przyrządzić praktycznie wszystkie dania, przystawkę, danie główne, a nawet deser. Wszystko jest możliwe dzięki znajomości 3 metod grillowania. Możesz upiec całego kurczaka, pizzę czy owoce na deser. Najwyższy czas je poznać, tym bardziej że są stosowane już od ponad 60 lat, od momentu gdy został wynaleziony grill. Grillowanie bezpośrednie WYSOKA TEMPERATURA, KRÓTKI CZAS OBRÓBKI Metoda bezpośrednia jest odpowiednia dla produktów, których przygotowanie na grillu trwa mniej niż 30 minut. Dłuższe grillowanie mogłoby przypalić produkty. Dlatego używamy tej metody do przygotowywania potraw, którym wystarczy od kilku minut do maks. 15-20 minut na ruszcie. Stosuje się ją także w grillach bez pokrywy. Jakie produkty Niewielkie, niezbyt grube kawałki mięsa, ryb i warzyw. Możemy grillować tak wszystkie produkty, które upieką się w krótkim czasie,  a więc:  kiełbaski, drób bez kości, steki, filety rybne, steki z mięsa mielo

Małgorzata Dmowska „Napój tak brzydka trucizna i jady, co żadnej śliny nie puszcza przez zęby, Niech chrześcijańskiej nie plugawi gęby!” Kawę, bo o niej mowa, w okresie staropolskim albo kochano, albo nienawidzono. Na jakie dolegliwości zalecano jej picie? Kto założył pierwszą wiedeńską kawiarnię? O tym poniżej. Trudno ustalić kiedy dokładnie ludzkość rozsmakowała się w kawie. Pierwsze wzmianki, najczęściej w formie legend, pochodzą już z XV wieku z terenów Etiopii. Tam po raz pierwszy pasterze mieli zainteresować się tą rośliną wydającą owoce, po zjedzeniu których owce zaczynały zachowywać się z niezwykłym ożywieniem. Nie wiadomo, na ile prawdziwa jest ta legenda, do faktów natomiast można zaliczyć istnienie u wybrzeży Jemenu portu Mokki, który ściśle specjalizował się w handlu kawą. Z tamtych terenów pochodzą też pierwsze relacje Europejczyków, którzy opisywali jej plantacje. Ponieważ szlaki którymi transportowano kawę pokrywały się ze szlakami mirry czy kadzidła, miała ona ułatwi