Kuchnia staropolska średniowieczna

Kuchnia staropolska średniowieczna

Autorem artykułu jest Li Li

Kuchnia polska w średniowieczu opierała się na prostych potrawach, które wytwarzane były z płodów rolnych (proso, żyto, pszenica), mięsa zwierząt zarówno dzikich, jak i hodowlanych oraz owoców, ziół i przypraw, które uzyskiwane były dzięki zbieractwu.
Nasza kuchnia znana była szczególnie z obfitego wykorzystywania soli i ciągłej obecności kasz.
Cechowała ją głównie wysoka kaloryczność dań oraz spożywanie piwa jako jednego z podstawowych i popularnych napojów. Przeciętnym Polakom kuchnia staropolska naszego kraju kojarzy się z bogatym zastosowaniem przypraw. W dużej mierze na polskie stoły wprowadziła je Królowa Jadwiga. Właśnie za jej panowania pojawił się drogi cukier, w tym także okresie zaczęto używać przypraw korzennych, tj. szafran, pieprz, gałka muszkatołowa, imbir i goździki.

Status przysmaków posiadały cytryny oraz drogie wówczas bakalie: rodzynki, figi, migdały i suszone owoce. Potrawami, które uchodziły za wykwintne były m. in. ryba w sosie szafranowym, faszerowana gęś w sosie przyprawiona migdałami, kurczęta z farszem suto przyprawionym rodzynkami i ryż przyprawiony papryką węgierską. Nie zabrakło również przeróżnych mięsiw i dziczyzny, pieczonych, duszonych i gotowanych – zawsze podlewanych korzennym sosem, bądź też podawanych na zimno w korzenno-kwaśnej galarecie.

W staropolskim menu nie mogło braknąć miejsca dla różnorodnych mięs. Na stoły podawane były pieczone w całości prosięta nadziewane kaszą, sarny oraz dziki, pieczeni z różnych rodzajów ptactwa i ryb również nie brakowało. Jako przyprawy używano: sól kuchenną, czosnek, chrzan i ocet, zaś do słodzenia najczęściej używany był miód. Bardzo dużą rolę w średniowiecznej Polsce odgrywała dziczyzna, bez której żadna wystawna biesiada nie mogła się obejść. Przyprawy, które stosowane były do dziczyzny to suszone jagody jałowca oraz grzyby. Z kolei ulubionymi dodatkami stosowanymi do dziczyzny w Polsce są konfitury z czerwonej borówki, buraczki oraz czerwona kapusta z umiarem zakwaszona czerwonym winem. Klasycznymi sosami do pieczonej dziczyzny są sosy: głogowy i jałowcowy.

O dawnych specjałach polskiej kuchni, takich jak właśnie pieczone w całości dziki, żubry, łosie, niedźwiedzie łapy i chrapy łosia opowiada tylko i wyłącznie nasza staropolska literatura. Polska rdzenna, tradycyjna kuchnia, której potrawy cieszyły się ogromną popularnością, była więc dziedzictwem wielowiekowej tradycji. Serwis obiadowy w Polsce zawsze stał na wysokim poziomie, ludzie zawsze wiedzieli co jedli oraz przede wszystkim jedli smacznie. Właśnie obiad jest u nas największym i najbardziej sytym posiłkiem.
---
Chcesz spróbować pysznej kuchni staropolskiej ? Odwiedź restauracje Kraków - tutaj znajdziesz wiele przysmaków! Pamiętaj jednak o umiarze, by nie potrzebne było CI potem odchudzanie Kraków! Jedz smacznie i zdrowo, ale z umiarem!
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Piernik lwowski - mamy Uli

Obraz
Składniki: 70 dag mąki pszennej, 10 dag maki ziemniaczanej, 1 i 1/2 szklanki miodu, 1 i 1/4 szklanki cukru, 15 dag margaryny, 15 dag smalcu, 5 dużych jaj, 1 paczka przyprawy piernikowej, 1 i 1/2 szklanki śmietany, 2 łyżeczki sody, jeśli ktoś lubi - można dodać bakalie. Centrum Lwowa Wykonanie: Żółtka utrzeć z miodem i cukrem, wlać roztopiony tłuszcz, dodać przyprawę piernikową i ciągle ucierając wlać śmietanę. Następnie wsypać wcześniej przesiana i ogrzaną mąkę wymieszaną z sodą. Delikatnie połączyć ciasto ze wcześniej ubitą na sztywno pianę z białek i przełożyć do formy wysmarowanej margaryna i posypaną bułką tartą. Piec około 60 minut w średnio nagrzanym piekarniku. Jeszcze ciepłe upieczone ciasto można polukrować polewą białą lub kakaową. Można też jeśli ktoś lubi przekroić go wzdłuż i przełożyć np. marmoladą lub kwaśną masą owocową. Gdy piernik ostygnie należy owinąć go w folię i pozostawić 2-4 dni aby "dojrzał" i zwilgotniał. Smacznego
Czytaj więcej

Zalewajka, barszcz, czy żurek ?

Obraz
Autorem artykułu jest Mira Ulowska Wracając do tradycji  nie zapomnijmy o potrawach, które były proste, tanie i nieocenione w trudnych czasach głodu dla wielu ludzi, którzy dzięki nim przeżyli. Odkąd sięgam  pamięcią, zawsze jadłam zalewajkę. Nie na co dzień, jak wspominają niektórzy, ale dość często. Z dzieciństwa pamiętam zalewajkę w której ziemniaki zostały prawie rozgniecione, a do talerza dodano świeżego masła. Mniam! Do dzisiaj kojarzą mi się smaki: masła i kwaskowej zalewajki. Od zawsze też zastanawiałam się czym różni się żur od barszczu białego i zalewajki. Technologia prawie taka sama, a jednak.  Dopiero bardzo niedawno dowiedziałam się tego. W trakcie warsztatów kulinarnych, towarzyszących Objazdowemu Festiwalowi Filharmonii Łódzkiej "Kolory Polski",  w Karczmie "Raz na Wozie" wprowadzono uczestników w arkana znanej, ale niedocenianej sztuki gotowania zalewajki, żuru i barszczu białego. Wprawdzie to tylko bardzo subtelne różnice, ale są....
Czytaj więcej

Przepisy na wino z żyta i owoców oraz wino bez drożdży z „Plon” (1938 r.)

Obraz
Przepisy na wino z żyta i owoców oraz wino bez drożdży z „Plon” (1938 r.) Autorem artykułu jest Krzysztof Dmowski Przed wielu laty, remontując bardzo stary dom, natknąłem się na paczkę starych, choć zniszczonych czasopism. Dla właścicieli szczątki gazet nie stanowiły żadnej wartości i pozwolili mi je zachować, a wśród nich znalazłem „Plon” z 1938 roku, zawierający dobre przepisy na zrobienie wina i te właśnie przepisy przedstawiam poniżej. "Wino można wyrabiać z jabłek, gruszek jarzębiny, tarniny, głogu, winogron, z rabarbaru, czyli rzewienia – z rozmaitych owoców jagodowych jak agrest, porzeczki, maliny, borówki, z czereśni, wisien, ostrężyn, owoców morwy, ze śliwek a także z niektórych warzyw, na przykład z pomidorów, buraków, dyni. Doskonałe jest również wino z żyta, podobnie jak z pszenicy, kukurydzy i miodu. Wino z żyta jest bardzo dobre, przypomina wino gronowe, a przy tym jest stosunkowo tanie, tak z powodu taniości samego surowca, jak i z tego powodu, że spos...
Czytaj więcej